Τα βασικά στυλ της κλασσικής κολύμβησης είναι τέσσερα:
το ελεύθερο, το ύπτιο, το πρόσθιο και η πεταλούδα.

Σε κάποια αγωνίσματα , έχουμε και συνδυασμό των τεσσάρων στυλ, είτε ατομικά, είτε ομαδικά (Μικτή ατομική, Μικτή ομαδική)

Στο ελεύθερο (κροουλ), οι κολυμβητές χρησιμοποιούν ρυθμικές και εναλλασσόμενες κινήσεις των χεριών και των ποδιών (κυματιστή κλωτσιά, flutter kick). Το κεφάλι βρίσκεται στην προέκταση του σώματος και η αναπνοή γίνεται με μια στροφή της κεφαλής προς τα δεξιά ή αριστερά. Από υδροδυναμικής πλευράς, μια σχεδόν οριζόντια θέση (με το κεφάλι και τους ώμους λίγο ψηλότερα) παρέχει την μικρότερη μετωπική αντίσταση και ταυτόχρονα επιτρέπει στα χέρια και στα πόδια να εργάζονται μέσα στο νερό, όσο γίνεται αποδοτικότερα.

Στο ύπτιο, όπως και στο ελεύθερο οι κινήσεις των χεριών και των ποδιών είναι εναλλασσόμενες με τη διαφορά όμως ότι οι κολυμβητές βρίσκονται σε ύπτια θέση. Αυτό τους αναγκάζει να κινούν τα χέρια τους πλάγια και όχι κάτω από το σώμα τους.

Στο πρόσθιο, οι κινήσεις των χεριών και των ποδιών είναι ελικοειδείς. Όλες οι κινήσεις χεριών και ποδιών γίνονται κάτω από το νερό, ακόμη και η επαναφορά των χεριών, κάτι που συμβαίνει μόνο σε αυτό το είδος κολύμβησης. Η υποβρύχια επαναφορά που παρατηρείται στο πρόσθιο είναι και ο σοβαρότερος παράγοντας που το καθιστά ως το αργότερο απ’ όλα τα άλλα στυλ.

Στην πεταλούδα, τα χέρια κατά την κίνηση τους μοιάζουν με την κίνηση της πεταλούδας. Η τεχνική της μοιάζει, κυρίως στον τρόπο που προωθείται το σώμα, με εκείνη του δελφινιού, τα χέρια κινούνται ταυτόχρονα και υπάρχουν δύο ποδιές (κλωτσιές δελφινιού) σε κάθε κύκλο κίνησης των χεριών.

Στη μικτή ατομική, οι αθλητές κολυμπούν με τα τέσσερα στυλ σε ίσες αποστάσεις. Η σειρά που ακολουθούν είναι: πεταλούδα, ύπτιο, πρόσθιο και ελεύθερο.

Στα 4Χ100μ. και 4Χ200μ. ελεύθερο, τέσσερις κολυμβητές από κάθε ομάδα κολυμπούν διαδοχικά ίση απόσταση.
Στα 4Χ100μ. μικτή ομαδική, κάθε αθλητής κολυμπά και ένα διαφορετικό στυλ. Η σειρά είναι ύπτιο, πρόσθιο, πεταλούδα και ελεύθερο.

Τα Ολυμπιακά αγωνίσματα στην κλασσική κολύμβηση είναι τα ακόλουθα:

Σε κολυμβητήριο 25 ή 50 μ.:

Ατομικά αγωνίσματα

– 50,100,200,400,800,1500 μ. ελεύθερο
– 100, 200 μ. όλα τα άλλα στυλ
– 200, 400 μ. μικτή ατομική

Ομαδικά αγωνίσματα

– 4×100 ελεύθερο
– 4×200 ελεύθερο
– 4×100 μικτή ατομική
– 4Χ100μ.Μικτή Ομαδική Mix(2ΑΓ.+2ΚΟΡ.)
– 4Χ100μ.Ελεύθερο Mix(2ΑΓ+2ΚΟΡ)

Στην ανοιχτή θάλασσα:

– 5000 μ.
– 10000μ.

Η κολύμβηση εκτιμήθηκε από την αρχαιότητα ως μέσο φυσικής άσκησης και ψυχαγωγίας.
Οι Αιγύπτιοι, οι Ασσύριοι, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ήταν λαοί που για λόγους εκγύμνασης αλλά και αναψυχής, επιδίδονταν στην κολύμβηση. Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν μέρος της στρατιωτικής εκπαίδευσης.
Ο πρώτος κολυμβητικός σύλλογος δημιουργήθηκε στο Λονδίνο το 1837, όπου έγιναν και οι πρώτοι αγώνες κολύμβησης. Το πρώτο πρωτάθλημα κολύμβησης ξεκίνησε το 1846 στην Αυστραλία. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δημιούργησαν εθνικές κολυμβητικές ομοσπονδίες κατά τη δεκαετία 1880-90. Το 1896 η κολύμβηση γίνεται ολυμπιακό άθλημα στην Α΄ Ολυμπιάδα στην Αθήνα. Το άθλημα της κολύμβησης ήταν ένα από τα πρώτα αθλήματα στα οποία εντάχθηκε η συμμετοχή των γυναικών στα αγωνίσματα σε Ολυμπιάδες και συγκεκριμένα στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη.
Το 1896 είχαμε αγωνίσματα μόνο στο πρόσθιο και το ελεύθερο, τα οποία διεξήχθησαν στη Μαρίνα Ζέας στον Πειραιά. Το 1900 στο Παρίσι έκανε την εμφάνισή του το ύπτιο και τα στυλ ολοκληρώθηκαν το 1956 στη Μελβούρνη, με την προσθήκη της πεταλούδας. Το 1968 στο Μεξικό μπήκαν στο πρόγραμμα τα αγωνίσματα της μικτής ατομικής.
Σήμερα υπεύθυνος φορέας για την κολύμβηση σε παγκόσμια κλίμακα είναι η FINA (Fédération Internationale de Νatation), ενώ για την Ελλάδα η Κ.Ο.Ε. (Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδας).

Ο ιστότοπος της διεθνούς ομοσπονδίας